‘İsimsiz Şiir Şiiri » Şair » Yavuz Bülent Bakiler Şiiri’

Üstüme, lapa lapa kar yağıyor yeniden

Yeniden yüreğim beyaz bir lâle

Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler...

Yeniden karşımda birer şelâle.

Artık benim için ne ekmek, ne su...

Sağımda, solumda vehim ordusu

Ve hep O'nu, bulamamak korkusu

Soyundum yeniden büyük melâle...

Bana, alev gibi bir şeyler yazdı

Sanki baştanbaşa şiirdi, nazdı...

Kırk yıl bile düşünseydim olmazdı

Gelmezdi bu sevda akla-hayale.

Bitmiş tükenmiştim; efkârım çoktu

Salkım söğütlerden bir farkım yoktu

Yâr beni yeni bir yarışa soktu

Şu hâlime bakın: deli-divane...

Gönlüm nakış-nakış renkli bir kilim

Bir kınalı-sürmeli türküdür dilim

Yeminle anlatsam kim inanır; kim

İçinde düştüğüm bu çılgın hâle?

Karışıp gitsem mi ebâbillere...

Adını versem mi karanfillere

Seslenip dursam mı şu sahillere